Soms kan alles binnen een hele korte tijd veranderen. Zo is bij mij ook alles gaan schuiven in de afgelopen weken. Het startte met het beëindigen van mijn relatie waar ik helemaal kapot van was. Ik heb in mijn leven verschillende keren liefdesverdriet gehad en weet dus ook dat dit altijd weer over gaat. Toch was deze keer verschillend. Ditmaal ging vooral de verwerking ervan compleet anders.

Afleiding zoeken:

Normaal gesproken zou ik enorm veel afleiding gaan zoeken in mijn buitenwereld. Ik zou gaan stappen en leuke dingen gaan doen met mijn vriendinnen. Ik zou gaan feesten en zeker ook weer gaan daten. Dat was tot nu toe altijd een effectieve manier om om te gaan met de ongemakkelijke gevoelens van verdriet en eenzaamheid. Afleiding zoeken bij anderen, want dan hoef ik niet te voelen hoe het met mij is.

Dit keer was het anders. Alleen al ingegeven door het de beperkende maatregelingen rondom Corona. De dag dat het uitging was ook de dag van de persconferentie waarin alles weer aangescherpt werd. We werden opgeroepen om vooral binnen te blijven en thuis te werken!

Binnenblijven:

Dit betekende dat ik ook de stagiaires moest vragen om vanaf die dag thuis te werken en dus alleen te zijn. Daarmee werd ik teruggeworpen op mijzelf en dat is een klus wanneer ik verdriet heb. Dan vlucht ik het liefste in de armen van een ander. De nabijheid van dierbaren zorgen voor mij altijd voor het opvullen van die leegte van binnen.

Ik besloot dat het ditmaal tijd was om dit aan te pakken en het advies van de regering maar letterlijk en figuurlijk te nemen. Ik zou thuisblijven. Tenslotte heb ik dit advies de afgelopen jaren al steevast genegeerd. Nu is het echt tijd om naar binnen te gaan en mijzelf te helen.

Als kind al verloren:

Het al een heel oud patroon van mij. Ik herinner mij nog als kind hoe intens verdrietig en eenzaam ik mij voelde na bijvoorbeeld een weekje kamp met school of hockey. Of een vakantieweek waarin ik intensief samen was geweest met mijn nichtje of een vriendin. Na zo’n week van alleen maar samen slapen, spelen, eten, lachen, huilen en geen moment alleen zijn, kon ik de week erna thuis niet meer slapen. Zo intens kon ik de groep of de ander dan missen. Compleet verloren was ik dan ‘s nachts in mijn uppie, mijzelf in slaap huilend na zo’n vakantie.

Later leerde ik mijzelf duiden als extravert en dat betekent voor mij dat ik vooral energie krijg van bij anderen zijn. Dat ik mijn innerlijke energie batterij oplaat in de nabijheid van groepen. Dus dat is voor mij de “verklaring” van niet graag alleen willen zijn. Zeker niet als ik mij verdrietig voel. Dit weten helpt mijn ratio om het te kunnen duiden, maar daarmee verandert er niets aan dit hopeloze gevoel.

30 jaar samenzijn:

Later in mijn huwelijk was dit geen enkele issue. Ook hij was graag met mij samen en net als ik graag onder de mensen. Dus ik heb zo’n 30 jaar intens samenzijn gehad. Ik heb altijd zijn steun en aanwezigheid ervaren wanneer ik mij rot voelde. In deze jaren kende ik de eenzaamheid niet. Ik voelde mij gezien en gehoord. Ik kreeg de dagelijkse portie liefde aandacht en er was altijd iemand die precies wist hoe het met mij was die dag. En dat voelde zalig.

Hoewel ik nu ook denk dat onze relatie in die tijd meer symbiotische trekken had dan goed voor mij was. We waren in mijn optiek samengesmolten. Bij het beëindigen van mijn huwelijk wist ik feitelijk niet goed meer wie ik was. Ik was zo versmolten met zijn identiteit dat het een hele klus was om op mijzelf te vertrouwen. Dus zocht ik het opnieuw bij anderen.

Dit leverde hele bijzondere ervaringen op die in ieder geval goed waren voor mij eigenwaarde en zelfvertrouwen. Want de rijkelijke aandacht van anderen deed mij goed. Het daten was avontuurlijk en egostrelend. Het was voor mij steeds de weg die ik koos. De makkelijke en avontuurlijke weg.

Thuiskomen bij mijzelf

Tot deze keer. Ditmaal was het feitelijk onmogelijk om weer deze koers te varen. Althans niet meer zoals het was met alle horeca gesloten en dus geen plek om veilig af te spreken. Dat was misschien wel een zegen voor mij. Ironisch genoeg waren nu voor het eerst de Corona maatregelingen helpend. Ik besloot echt binnen te blijven. Ik zou nu eindelijk gaan stoppen met vluchten voor mijzelf. Ik wilde nu ontdekken hoe ik kan thuiskomen bij mijzelf.

In mijn vorige blog heb ik al beschreven hoe ik steeds met meditaties de weg naar binnen kon maken. Door een willekeurige meditatie in youtube op te roepen en die te beluisteren. Dit doe ik nog steeds elke keer als ik mij gefrustreerd, verdrietig, wanhopig of boos voelde. En dat voel ik nog steeds regelmatig.

Bijzonder effect:

Het resultaat is verbluffend. Mogelijk omdat we momenteel in een tijd leven waarin alles snel gaat, de energie intens is en de trilling van de aarde verhoogd is. Het lijkt wel of alle oude thema’s nu langskomen om in een sneltreinvaart verwerkt te worden. Mits ik het aanga. En dat doe ik met beide handen en met mijn hart.

Ik mediteer op de “gouden draad” zoals ik die jarenlang bij de Taoisten heb getraind. Een meditatie waarmee ik de drie breinen (hoofd, hart en buik) verbind en mijzelf daarmee weer met beide benen terug op de grond zet. Dit is voor mij de simpelste manier om weer terug bij mijzelf te komen. Weer de focus te verleggen naar mijn intuïtie. Een meditatie waarin ik mijzelf train om de liefde die ik voel wel rijkelijk te laten stromen zonder mijn hart weg te geven.

Ik heb mij opengesteld voor onverwachte hulpbronnen. Deze kwamen in allerlei vormen. Bijzondere ontmoetingen en aanbiedingen kwamen ineens op mijn pad. Ik besloot ja te zeggen zodra ik dit van binnen voelde met eigenaardige wendingen.

Ik kon mijzelf weer voelen en voeden met mijn eigen liefde. Letterlijk groeide de ruimte bij mij van binnen en dat maakte mijn hart weer zacht. Ik kan het alleen. Ik ben al één. Ik hoef alleen maar de gouden draad aan te zetten bij mij van binnen en de verbinding is gemaakt. Eigenlijk wist ik dit al jaren geleden bij de Taoïsten, pas nu ben ik het echt aan den lijve gaan ervaren.

Ook nam ik belangrijke zakelijke besluiten die bekrachtigen dat ik goed voor mijzelf wil zorgen. Ook dit patroon veranderen was cruciaal en helend. Letterlijk en figuurlijk op mijn eigen benen gaan staan.

Acceptatie en vertrouwen:

Hoe heb ik dit gedaan? Het sleutelwoord is uiteraard acceptatie. Ook al is dat lastig en paradoxaal. Want accepteren van een ongewenste situatie is als ja zeggen tegen het feit dat deze toestand zo blijft. Terwijl je dat juist niet wilt, want je wilt dat het verandert. In gedachten trekken we de ongewenste situatie vaak door naar de toekomst en dat willen we niet. Ironisch genoeg gebeurt juist het omgekeerde. Pas door te accepteren hoe het nu is, kan de situatie gaan veranderen. In theorie een mooi verhaal en wat mij hielp was dit.

Ik hield mijzelf het verhaal voor wat ik ooit hoorde over het afgebrande huis. Als je niet accepteert dat je huis is afgebrand dan kom je niet verder. Nu is een afgebrand huis zo fysiek zichtbaar dat het bijna vreemd is om dan hardop te zeggen dat je het niet accepteert. Je kunt niet doen alsof het niet waar is. Het is dan vreemd om gewoon te willen gaan slapen in je afgebrande huis alsof er niets aan de hand is. Je moet dan wel accepteren dat je huis weg is. Doordat je het accepteert, ga je nieuwe stappen ondernemen om weer verder te kunnen. Deze metafoor heeft mij de afgelopen weken enorm geholpen.

Om te kunnen accepteren is vertrouwen nodig. Ik heb ervaren dat ik vertrouwen voel wanneer ik goed met mijzelf verbonden ben via de gouden draad mediatie. Pas als ik echt in verbinding ben met mijzelf als geheel, kan ik vertrouwen ervaren. Dan kan ik accepteren dat de dingen precies zo gaan als ze gaan en dat dit achteraf wellicht een belangrijk keerpunt is geweest.

Dus wat is de conclusie tot nu? Wanneer ik echt geaccepteerd heb dat ik alleen ben, dan tref ik heus wel diegene wel graag samen met mij wil zijn. Al ben ik die persoon misschien wel zelf…

Wil jij ook mijn blogs ontvangen:

Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Ken jij mensen die deze blogs gemakkelijk per mail willen ontvangen? Voel je vrij het door sturen. Inschrijven kan via deze link:

NB hier is de gouden draad meditatie die ik destijds al heb ingesproken als één van de downloads bij mijn luisterboek Op weg naar de betere versie van jezelf. Mogelijk helpt het jou ook?

@mireilleverhoef, 17 november 2020