#63 Anders kijken!

Al weken ben ik aan het broeden op deze persoonlijke blog. Want ik voelde mij door de hele Corona toestand enorm uitgedaagd om anders te kijken naar mensen die anders denken en doen.

Alles beweegt mee bij veranderingen. We hebben een grote verschuiving in alles wat vanzelfsprekend, vertrouwd en normaal was. Ik heb de afgelopen weken gemerkt hoezeer ik mijzelf liet beïnvloeden door mensen die anders omgaan met dezelfde situatie. Ik zat bij vlagen helemaal achterin de bus. Juist in een extreme verandering worden dit soort verschillen uitvergroot zichtbaar.

Dus ik deel graag in alle openheid mijn persoonlijke inzichten. Mijn geleerde lessen na een periode van reflectie. Hoe ik mijzelf weer volledig verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn eigen stemming.

Van ongeloof naar angst:

In eerste instantie ging ik ervan uit dat de hele Corona een opblazen mediacircus was. Ik hoor mijzelf nog steeds de vraag herhalen: “Wie heeft hier nu zo’n belang bij?”. Dit was eind februari toen Corona nog niet officieel in ons land actueel was, op een uitzondering na wellicht.

Vervolgens werd de horeca gesloten en gingen trainingszalen en scholen dicht. Het kwam ineens heel dichtbij. Ik merkte bij mijzelf een verandering optreden. Ik liet mij aansteken door angst, paniek en zorgen voor de toekomst. Ook omdat het direct impact had op mijn inkomstenstroom, mijn werkzaamheden en familieleden die zich preventief opsloten in huis. Ik voelde mij onrustig.

Loslaten:

Ook kwamen alle complot theorieën langs, die er vast ook niet voor niets zijn. Want tenslotte bestaat er geen waarheid en creëert iedereen zijn eigen realiteit. En elke keer weer stel ik mijzelf de vraag: “Wie heeft hier nu zo’n belang bij in combinatie” met “follow the money”? Dit helpt mij namelijk om te relativeren en de gebeurtenissen in een groter perspectief te plaatsen. Om voorbij de angst te gaan die in mijn ogen ook gecreëerd is.

Daardoor begrijp ik beter wat er mondiaal gebeurt om het vervolgens weer los te kunnen laten. Om makkelijker weer terug te komen bij mijzelf. Te realiseren dat het aan mij is wat ik er mee doen en hoe ik mijn eigen realiteit wil creëren. Om mij te beperken tot mijn eigen invloed, mijn eigen mentale staat en gezonde verstand.

Ik deel je graag mijn eigen persoonlijke proces over hoe ik hiermee om ben gegaan, omdat ik hoop dat het jou ook helpt en inspireert weer terug te komen bij jezelf.

Iedereen reageerde anders:

Wat ik vooral bemerkte was dat iedereen zo compleet anders reageerde op wat er gebeurde. Ik had veel contact met cursisten, klanten, vrienden, familie en merkte dat iedereen heel verschillend hiermee omging. Van nog steeds Corona feestjes vieren tot complete isolatie en alles wat daar tussen zat. Iedereen deed dit anders.

Vervolgens merkte ik bij mijzelf een interne strijd tussen hoofd en intuïtie. Ik wist niet meer wat nu wijs of handig was om te doen. Ook had ik mijn jarenlange gewoonte van het mijden van het nieuws tijdelijk opgeheven en dus zat in ineens aan de buis gekluisterd bij elke nieuwe persconferentie. Dit leek mij toch uiteindelijk toch ook niet te helpen, dus hier ben ik maar weer mee gestopt.

Ik merkte dat ik het lastig kreeg om bij mijzelf te blijven. Ik kon minder vanzelfsprekend om op eigen gezonde verstand te blijven vertrouwen. In plaats van op mijn intuïtie en impulsen te blijven vertrouwen ging ik acteren op mijn emoties. Het meest onhandige om te doen, want emoties zijn slechts een signaal dat er iets aan de hand is. Met de bedoeling om dat signaal te onderzoeken, want het geeft aan dat er van binnen iets aandacht wil bij jou. Volgens mij zijn emoties niet bedoeld om primair op te reageren en dat was ik wel aan het doen. Ik was dus in verwarring.

Ik vond er wat van:

Ik merkte op dat ik er toch wat van begon te vinden. Zo kreeg ik last van de enorme angst van mijn familie over wat er mogelijk kan gebeuren. Ik kon ze namelijk niet geruststellen en dat maakte mij machteloos. Ik wilde niet dat mijn kinderen gingen chillen bij anderen. En tegelijkertijd wilde ik ook niet dat ik dit afkeurde. Want eigenlijk wil ik hen vooral hun eigen verantwoordelijkheid laten nemen voor hun eigen leven. Ik hou namelijk zelf ook van vrijheid.

Worsteling met mijzelf:

Hierdoor worstelde ik met mijzelf. Want ik was mij enorm bewust van wat ik aan het doen was. Precies het tegenovergestelde van datgene waar ik al jaren voor pleit, namelijk oordeelvrij kijken naar anderen. Ik was er volkomen ingestonken. Of meer voorin de bus gezegd; ik had mij volkomen laten meeslepen.

Ik oordeelde over wat anderen deden, begreep niet dat zij het niet zagen wat ik zo glashelder zag. Vervolgens voelde ik mij machteloos, omdat ik er niet beter duidelijk kon maken. Ook wilde ik graag angsten bij anderen wegnemen, maar dit lukte mij ook niet. Dit zorgde voor enorme frustratie.

Ik realiseer mij volkomen hoe aanmatigend dit gedrag van mijzelf is, want het is niet aan mij om ergens iets van te vinden. Plus dat dit alles gedreven is vanuit angst, een niet handige drijfveer om op te acteren.

En daar vond ik vervolgens ook wat van. Hoe ik dit zelf deed. Ik was mij bewust van mijn verschuiving naar slachtoffergedrag, omdat ik mij niet meer verantwoordelijk maakte voor mijn eigen stemming. Dus ik heb hier ruim een week op zitten kauwen en processen toen ik zelf lichte klachten kreeg en uit voorzorg mijzelf dus maar geïsoleerd had. Dit hielp enorm!

Perceptie is projectie:

Ik zag ineens haarzuiver wat ik deed. Ik had mijn eigen worsteling geprojecteerd op anderen, mijn eigen twijfelen zorgde voor veroordeling van het afwijkende gedrag van anderen. Alles wat ik vind kan ik immers beter bij de politie brengen, toch?

Ook herkende ik dit patroon bij anderen tijdens de online coachings sessies die ik samen met mijn collega gestart ben in ons nieuwe bedrijf NLP Leadership. Ik hoorde daar leiders die zich zorgen maakten over contact en verbinding. Hoe goed is het contact met jezelf dan? Hoe goed ben je dan met jezelf in verbinding dat je dit projecteert op anderen.

Of vragen als hoe weet ik of zij hun werk nu goed doen, hoe kan ik daarop vertrouwen? Terwijl ze zelf vol vertwijfeling zitten over hun eigen nieuwe vorm van werken. Voor sommigen lijkt het immers alsof ze een compleet nieuwe baan hebben door al het thuiswerken met nieuwe technieken. Ben je dan vol zelfvertrouwen over jouw eigen functioneren? Of projecteer je dat op de ander? Waarschijnlijk allebei!

De tegenpool:

Ik hoorde ook veel de andere kant van de medaille. Mensen die zich gelukkiger voelen dan ooit, die genieten van het vele samenzijn met hun naasten, hun gezin, hun geliefde. Zij hebben de vertraging en de vrijheid van werken volledig omarmd. En zij vragen zich af hoe zij het straks kunnen vormgeven om blijvend niet zoveel meer te reizen.

Eerlijkheidshalve moet ik hieraan toevoegen dat het vooral de meer introverte mensen zijn die hier intens van genieten. Want de meer extraverte mensen, zoals ikzelf, missen de leuke feestjes en de sociale contact juist enorm. Het vraagt creativiteit om toch in contact te kunnen blijven en dit gemis op te lossen.

Al die verschillen leveren eenheid op:

Het mooie is dat al deze verschillen zo duidelijk aantonen dat we verschuiven naar een nieuwe realiteit waarin oordeel en veroordeel verleden tijd zijn. Waarin alle verschillen gewoon geaccepteerd gaan worden. Dat is volgens mij waar we naar toe bewegen.

Dat is waarom ik denk dat ik hier ben. Om een stukje hemel op aarde te brengen, want oordeelvrij leven is hemels volgens mij. Dat doe ik door middel van de versterkende NLP structuren die ik juist nu dagelijks kan gebruiken. Gewoon omdat dit mij helpt om deze verandering te realiseren.

In mijn optiek zijn we allemaal met elkaar verbonden zijn. Plus dat we vooral zelf verantwoordelijk zijn voor ons eigen gedrag. Wanneer we ons dat realiseren dan stoppen we ook met ons te bemoeien met anderen die dingen doen waar wij het niet meer eens zijn. Omdat we in essentie dan niet meer bang zijn voor de verschillen. Die zorgen immers voor de afscheiding, het in hokjes stoppen van goed of fout.

Dit begint bij jezelf. Wanneer we namelijk van top tot teen met onszelf verbonden zijn, hoeven we niet meer een ander te overtuigen. Dan kunnen we gewoon vriendelijk zijn, voor onszelf en voor onze omgeving.

Vriendelijkheid als reactie op angst:

Zo werd ik van de week aangesproken door een zeer angstige oude buurman. Hij sprak mij aan op het feit dat ik niet in mijn eigen huis zat, zoals hij dat wel doet. Hij had mij en mijn vriend bij elkaar zien staan op het pad en zat zelf al een maand in quarantaine. Hij durft zijn niet uit, omdat hij bang is om ziek te worden en te overlijden. Dus hij vond dit asociaal, want de wind stond zijn kant op en dus zou hij nu ziek worden van ons.

Hij was zo angstig dat hij niet kon luisteren naar geruststellende woorden of uitleg. Dus ik heb hem maar gevraagd of hij het fijner vond wanneer ik niet meer daar zou staan. Daar kalmeerde hij een beetje van. Blijkbaar was deze vertrekkende beweging op dat moment het juiste om te doen.

Doen wat werkt:

Wanneer ik doe wat werkt helpt mij dat om makkelijker om te gaan met veranderingen. Net als de vraag: “Wat kan ik er nu aan doen?”. Dat houdt mij weg bij het veroordelen van het gedrag van een ander en zet mij weer terug in mijn eigen verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven.

Dus samenvattend wat heb ik gedaan? Ik heb enorm veel gereflecteerd op mijn handelen en gedachten. Ik heb vooral dingen gedaan die mij een goed gevoel geven, hoe klein ook. Dus elke dag even wandelen, de hond extreem veel aaien, spelletjes met mijn kinderen en veel samenzijn met mijn nieuwe liefde.

Ook luister en lees ik datgene wat mij versterkt. Volg ik een 21 dagen challenge over overvloed en luister ik dagelijks naar podcasts en meditaties. Daarnaast heb ik nog zo veel nieuw werk verricht als afgelopen weken. Ik initieer veel nieuwe zakelijke projecten om kansen te creëeren voor andere inkomstenstromen. Dit geeft mij enorm veel energie en een goed gevoel

Dit alles helpt mij. Ik lach om mijzelf wanneer ik weer oordeel over een ander en relativeer de in mijn ogen soms vreemde reacties. Dan besef ik dat ik ook net een mens ben en dat ik aan het leren en experimenteren ben. Om van daaruit weer terug te keren naar vriendelijkheid. Voor mijzelf en de mensen om mij heen.

Wat doe jij om hiermee om te gaan:

Dus dit helpt mij. En jou? Wat doe jij om makkelijker om te gaan met deze veranderingen? Ik geloof in delen is groeien dus ik hoor heel graag jouw suggesties hiervoor.

Wil jij ook mijn blogs ontvangen:

Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Ken jij mensen die deze blogs gemakkelijk per mail willen ontvangen? Voel je vrij het door sturen. Inschrijven kan via deze link:

@mireilleverhoef, 11 april 2020

Comments

  1. Rubina Khan

    Beste Mireille,

    Ik ben erg onder de indruk van de blog en kan me goed erin plaatsen. Mijn wens is om u (telefonisch te spreken). Kan dat?
    Hartelijke groet,
    Rubina Khan