#37 Een nieuw begin met onzekerheid

Dat is waar ik nu letterlijk en figuurlijk sta. Het nieuwe jaar is nog geen zeven dagen oud. Het is vandaag Driekoningen, de dag dat een ster de weg wees! Dat is hoopvol voor mij, want morgen op maandag 7 januari start het “gewone” leven weer. De vakantie is dan voorbij en het nieuwe jaar echt begonnen. Voor iedereen is dit verschillend, sommigen vinden het fijn dat het gewone leven weer van start gaat en anderen zien er als een berg tegenop.

Eerste keer:

Voor mij is morgen de eerste dag dat ik in mijn nieuwe tijdelijke woning ga slapen en ik zie er enorm tegenop. Dit is precies zo’n gebeurtenis die mij weer herinnert aan het feit dat wij mensen niet graag van veranderingen houden. Althans ons brein niet, want het is nieuw en daardoor onzeker en mogelijk onveilig. Ons reptielenbrein is altijd aan het scannen of nieuwe situaties wel veilig zijn voor ons, omdat de voornaamste taak van ons brein is om te zorgen voor overleven.

Nou zal ik natuurlijk de nacht wel overleven daar. Waarom niet? En dit is tegelijkertijd ook zo’n moment dat ik ervaar in mijn lijf hoe verandering werkt. Mijn hoofd praat het goed, stelt mij gerust, heeft verstandige argumenten en werkt logisch en feitelijk. Wat kan er immers gebeuren? Toch is mijn lijf al dagen hiervan van streek.

Mijn lijf weet het al:

Wanneer ik erop intune kan ik echt aan den lijve ervaren hoe zenuwachtig ik ben, waar dit gevoel zich manifesteert in mijn lichaam en dat het mij misselijk en bang maakt. De kunst is er bij te blijven en het gevoel ruimte te geven. Want de neiging is om het weg te duwen, het weg te rationaliseren.

Dan kan mijzelf hiervoor veroordelen, mij vermanend toespreken dat ik mij niet moet aanstellen, omdat het nergens op slaat. En dat is niet helpend. Dat is wel hoe ik dat jarenlang heb gedaan, maar ik weet nu dat dit mij niet verder brengt.

Toelaten:

Dus ik heb besloten het gewoon toe te laten, er over te praten en zelfs openlijk over te schrijven. Dat maakt mij kwetsbaar en hopelijk tegelijkertijd ook krachtig. Want ik ben ook maar een mens en heb momenteel veel onzekere momenten, op meerdere gebieden. Want wat zegt dit dan over mij? Dat ik zo bang ben om te gaan slapen in deze nieuwe plek? Dat het opknappen en verhuizen tussen alle feestdagen door mij zo heeft uitgeput? Dat ik onzeker ben over mijzelf?

Onzeker:

Ik ben mijzelf dus flink tegengekomen. Zo mis ik fysieke vaardigheden, kracht en lengte om als een kerel te klussen. Ook vind ik het lastig om hulp te vragen hoewel ik deze challenge echt wel ben aangegaan. Ik ben dus overspoeld met hulp. Ik mis mentale zekerheid over mijzelf op meerdere vlakken. Ook op punten die helemaal niets met verhuizen en opknappen te maken heeft, maar wel actueel werd tijdens het spelen van een tennistoernooi tussen de bedrijven door. Ik ben mijzelf enorm tegengekomen en tegengevallen.

En dat laatste hakt er het meeste in. Afgelopen jaren heb ik mijzelf altijd leuk en aantrekkelijk gevonden. Net als handig en inventief. Nou hierin werd ik wel uitgedaagd met wat er afgelopen tijd op mijn pad kwam. Ik heb namelijk vooral ervaren wat ik niet goed kan, waar ik in tekort schiet en dat niet iedereen als vanzelfsprekend met mij wil zijn. Poeh. Een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen.

Het is er allemaal:

Gelukkig waren er ook hele fijne momenten tussendoor en die zaten met name in de bijzondere sfeer tijdens de moodboard workshops bij mij thuis. Ik heb ervaren hoe bijzonder de gebundelde energie van een groep is wanneer je met elkaar intunet op dankbaarheid en tevredenheid. Dit in combinatie met de kracht van het uitspreken van wensen en diepe verlangens, hoe spannend dat ook is. Ook heb ik genoten van de mooie intieme gesprekken die er waren tijdens het klussen, in de sauna met kerst, aan het ontbijt op nieuwjaarsdag en tussen de tenniswedstrijden door.

Dus ook hier blijkt weer; het is er allemaal. Zolang ik maar bereid ben om het te zien. Hoewel bij mij het glas nu wel meer half leeg dan vol is, ben ik toch een heel gelukkig mens. Ik geloof in overvloed, op alle gebieden, ook nu ik mij alleen voel en bang ben. Dit komt door de gelukslessen die ik afgelopen jaren heb gehad. Door het vergaren van de kennis over het bestellen van #100 wensen en deze laten manifesteren. Kennis die ik heel graag wil delen, want wie kent nu niet deze gevoelens van onzekerheid, angst en alleen zijn? Ik weet zeker dat ik hier niet alleen in sta!

Gelukschallenge:

Dit alles heb ik inmiddels gebundeld in een 7 daagse gratis challenge die morgen op de 7 dag van het nieuwe jaar van start gaat. Een experiment die ik ga afsluiten met een gratis webinar in gelukslessen op 14 januari, weer 7 dagen later. Een uitdaging in #100wensen laten manifesteren!

Ik ga zelf zeker ook meedoen, want ik weet nu de kracht van intunen op dankbaarheid, op het durven bestellen van grootste wensen aan het universum en hoe ik dan voorbij mijn eigen angsten heb te gaan. Hoe ik heb te ontspannen wat juist het lastigste is wanneer ik iets heel graag wil. En hoe ik heb te doen alsof om mijn verbeeldingskracht het werk voor mij te laten doen. Om vervolgens in actie te komen, kleine stappen voor grote resultaten.

Dus morgen gaat dit van start, dat is mijn eerste kleine actie. Een goed moment om mijn eigen angst voor het nieuwe aan te gaan, zowel qua werk als privé. Ik gun mijzelf een rustig en vredige verblijf in deze nieuwe stek. Een plek die zomaar uit de lucht kwam vallen toen ik het nodig had, dus laat ik maar uitgaan van de sterrenkracht, die mij hierheen geleid heeft. Ik wens voor mijzelf daar veel momenten van diepe slaap tijdens de nachten. De tijd zal het leren. Ik kom er zeker op terug!

Wil je ook mijn blogs ontvangen:

Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Wil jij ook gemakkelijk mijn inspiratie blogs ontvangen? Schrijf je in via deze link:

@mireilleverhoef, 6 januari 2019